Ger is van dienstverlening op z'n Rotterdams
Het verhaal van Ger
Ger Vis is 58 jaar, en pas opa geworden. Hij is geboren en getogen in Rotterdam en werkt sinds 1984 voor de gemeente Rotterdam. Hij begon als vuilnisman, was daarna onder andere gastheer op het stadhuis en werkt nu bij bouw- en woningtoezicht.
Waarvan word je enthousiast in je werk?
''Ik word blij wanneer ik mensen kan helpen zoals ik zelf geholpen zou willen worden. Je kunt mensen niet van het kastje naar de muur sturen vind ik. Samen met een collega zorg ik dat alle informatie van onze afdeling op de juiste plek op rotterdam.nl staat. Ook zorgen we dat bij ons gemeentelijk callcenter 14010 de meest gestelde vragen direct beantwoord worden. We sturen vragen, die niet voor ons zijn, de goede kant op. Je werkt niet alleen voor je eigen afdeling, ik vind dat je in dienst van de hele gemeente bent.''
Ik heb het gevoel dat mijn werk er iets toe doet, voor de gemeente en voor de Rotterdammers.
Wat is jouw droom bij de gemeente Rotterdam?
''Ik zit in een werkgroep over werkgeluk, onderdeel van de toekomstvisie waaraan mijn afdeling werkt. Hoe ziet de wereld er over vijf jaar uit en kunnen wij ons op tijd aanpassen aan een andere manier van werken? De wereld verandert steeds sneller, mensen van mijn leeftijd of ouder hebben daar soms moeite mee, daar verzinnen we oplossingen voor. De leiding geeft onze werkgroep veel ruimte en luistert daadwerkelijk naar onze ideeën, dat vind ik belangrijk. Ik voel me heel fijn in mijn huidige rol. Mijn droom is dan ook dat ik dit nog een jaar of acht mag doen, en dat ik de juiste balans tussen werk en privé kan houden.''
Welke obstakels heb je overwonnen om mee te doen aan de marathon?
''Hardlopen is gewoon een way of life geworden voor mij, het is als eten en drinken. Tijdens marathons en in de training heb ik ups en downs gehad, maar nooit grote tegenslagen. Mijn eerste marathon deed ik zonder echt getraind te hebben, ik kon een startnummer overnemen van een kennis die geblesseerd was. Ik was van plan gewoon een stukje te proberen, maar na 25 kilometer wilde ik het hoe dan ook afmaken. Ik raad dat niemand aan, haha! Het is gelukt, op wilskracht, maar ik moest drie weken op mijn billen de trap af vanwege de spierpijn. Maar toch had ik het marathonvirus echt wel te pakken. Later bereidde ik me heel rustig voor op een marathon in Etten-Leur. Tijdens de wedstrijd merkte ik plots dat ik met gemak veel sneller dan normaal ging. Ik zette door en finishte onder de drie uur. Dat is me tijdens al mijn marathons maar een keer of zeven gelukt.''
Waar ben je trots op?
''Ik heb het gevoel dat mijn werk er iets toe doet, voor de gemeente en voor de Rotterdammers. Ik ben blij en trots dat ik dat al 34 jaar kan doen. Zoals het er nu uitziet, ga ik op mijn 67e met pensioen. Hopelijk heb ik dan 42 jaar bij de gemeente gewerkt. Ik wens stiekem dat ik dan ook mijn 42e marathon van Rotterdam loop. Zolang ik gezond blijf, wil ik blijven sporten!''
Ik ben van de stad en van de Rotterdammers
Het verhaal van Ton
Ik ben van verandering teweeg brengen in Rotterdam
Het verhaal van Altanie
