Ron is van íedereen zichtbaar maken, zodat elke Rotterdammer zich herkent
Het verhaal van Ron
“Ik ben een beetje een activist.”
Er is maar één gesprek met Ron nodig om je bewust te worden van je eigen aannames en vooroordelen. De adviseur inclusieve communicatie zet zich bij de gemeente Rotterdam in voor mensen die nauwelijks zichtbaar zijn in de communicatie of vaak een stereotype rol krijgen. ‘Ik ben een beetje een activist.’
Als communicatieadviseur maak jij je hard voor inclusieve communicatie. Waarom vind je dat belangrijk?
‘In 2019 onderzochten we als eerste gemeente hoe inclusief we communiceerden en of Rotterdammers zich herkenden in bijvoorbeeld onze flyers en posters of op de website. Daaruit bleek dat er geen goede balans was; onvoldoende mensen voelden zich vertegenwoordigd. Een andere belangrijke conclusie uit het onderzoek was dat stereotype rollen dominant waren in de gemeentelijke communicatie. Denk aan de witte hulpverlener en de bi-culturele Rotterdammer als degene waarvoor gezorgd moet worden. Maar waar is de bi-culturele hulpverlener? Waar is de onderwijzer die gebruik maakt van een rolstoel? Het geeft allerlei Rotterdammers het gevoel dat ze er niet helemaal bij horen. Dat herken ik, want als homoseksueel heb ik vaak hetzelfde gevoel gehad. Gelukkig heb ik dat op een positieve manier kunnen omzetten naar mijn werk, waar ik echt het verschil kan maken. Ik heb van de organisatie de ruimte gekregen om dit onderwerp op te pakken. Op allerlei mogelijke manieren werk ik daarom aan het zichtbaar maken van mensen voor wie dat nog niet vanzelfsprekend is. Ik geef bijvoorbeeld trainingen en presentaties over inclusieve communicatie. Maar ik verdiep me ook in de theorie; er zit zoveel achter. Het gaat om hoe je brein werkt.’
Inclusie is een marathon zonder eindstreep: het blijft inzet vragen.
Wat maakt jou onmisbaar voor de stad en je collega’s?
‘De mensen die elke dag de straat schoonmaken, die zijn onmisbaar. Maar als ik iets over mijn inzet moet zeggen, dan denk ik aan het bewuster maken van mijn collega’s en mensen bij andere overheidsinstanties. Inclusie is een marathon zonder eindstreep. Je moet eraan blijven werken. Dat zie ik als mijn taak. Ik ben dan ook heel uitgesproken over wat ik belangrijk vind. Daarin ben ik een beetje activistisch: het is een onderwerp dat me echt aan het hart gaat. Dat zie je terug in de dingen die ik organiseer en waar ik aan meewerk. Van een notitie over gendervrije toiletten en je voornaam kunnen aanpassen in je medewerkersprofiel, tot de R Pride – het LHBTIQ+ netwerk voor Rotterdamse ambtenaren. Maar denk ook aan culturele activiteiten, zoals Tour de Amour: een interactieve voorstelling voor en met oudere LHBTIQ+ ouderen. Zij vertellen over hoe het vroeger was om uit de kast te komen. Dat organiseer ik dan voor collega-ambtenaren.’
Een van de beloftes van werken voor Rotterdam is dat je het als medewerker nooit alleen doet. Herken jij dat teamgevoel?
‘De wil om mensen vooruit te helpen, die voel ik zeker ook bij mijn collega’s. Zij zetten zich volop in voor mensen in kwetsbare posities of situaties. Iedereen heeft een enorm hart voor de inwoners van deze stad. Niet alleen vanuit communicatie, maar zeker ook vanuit beleid en andere afdelingen. Dat schept een band. Samen werken voor de stad, voor de mensen die daar wonen, werken of studeren, en voor hen die daar wat hulp bij kunnen gebruiken.
Ik hoop dat we daarom in de toekomst net wat vaker buiten de lijntjes durven te kleuren en we ons daarmee als organisatie meer aanpassen aan de ontwikkelingen in de maatschappij. Er staat een gigantische diversiteit aan mensen klaar die ambtenaar kunnen worden. Sta voor iedereen open, geef iedereen een stem, is mijn advies.’
